Albert Bandura is de grondlegger van de sociaal cognitieve leertheorie. Hij beschouwt hierbij het leren als een interactie tussen persoonlijke factoren, de omgeving en het gedrag van de lerende. Deze beinvloeden elkaar onderling. Zo kan iemand (peroonlijke factor) zich in diverse situaties (de omgeving) verschillend gedragen (gedrag).
Binnen de Sociaal Cognitieve Leertheorie ontwikkelde Bandura vervolgens een theorie met betrekking tot motivatie: de Self-efficacy theory. Het begrip Self-efficacy wordt gebruikt om het geloof in het eigen kunnen (of niet-kunnen) te beschrijven. Motivatie ontstaat in deze optiek omdat interne doelen en standaarden bereikt willen worden wil bereiken. Hoe beter dit lukt, des te hoger de motivatie.
Literatuur:
Bandura, A. (1962). Social learning through imitation. In M. Jones (Ed.), Nebraska symposium on motivation (pp. 211-269). Lincoln, NE: University of Nebraska Press.
Bandura, A. (1977). Social learning theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Bandura, A. (1994). Self-efficacy. In V. S. Ramachaudran (Ed.), Encyclopedia of human behavior (Vol. 4, pp. 71-81). New York: Academic Press. (Reprinted in H. Friedman [Ed.], Encyclopedia of mental health. San Diego: Academic Press, 1998)
|